Wie tijdens de BOB-controles tegen de lamp liep, mocht het deze week komen uitleggen. Wij volgden hoe de Leuvense politierechter tijdens de marathonzitting zijn punt maakte. “Dit komt in mijn boekje van beste excuses die ik ooit heb gehoord.”
“Spijt? Gij ook al? Hier is nogal eens spijt betuigd vandaag. Maar weet je wat ik denk? Ik denk dat je vooral spijt hebt dat je tegen de lamp bent gelopen. Het is het drinken waar je spijt van moet hebben. Enfin, dat drinken zelf kan geen kwaad. Maar daarna in de auto stappen? Dat mag niet hé.”
De politierechter in Leuven zag hoe niet alleen zijn zittingszaal, maar ook de hele gang vol zat. Vijftig mensen die tijdens de BOB-campagne van afgelopen winter betrapt waren op één of meerdere glaasjes te veel. En hij maakte van de gelegenheid gebruik om zijn punt te maken voor het voltallige publiek: drinken en rijden, dat doe je niet.
De grote constante van de verdediging: dat ze spijt hadden. Dat ze het anders nooit doen. En dat het nooit meer zal gebeuren. “Is uw advocaat zo goedgelovig?”, stelde de politierechter fors. “Je moest eens weten hoeveel mensen dat hier zeggen, maar ik geloof dat pas als ik je hier nooit meer zie.”
“Duvels drinken voordat je je vrouw gaat ophalen om naar het kerstfeest bij de schoonouders te gaan. Moest je je moed indrinken misschien?” Politierechter Leuven
“Ik ben pas naar huis gereden nadat ik mijn roes had uitgeslapen op de achterbank, maar blijkbaar zat er toch nog veel alcohol in mijn lijf”, vertelt een beschuldigde. “Ik heb verkeerd gegokt”, zegt een andere. “Mijn moeder had iets extra in mijn zjat kaffe gedaan omdat het koud was”, zegt een derde. Of: “Ik durfde niet weigeren, we hadden iets te vieren.” En: “mijn bob was op een ander feestje blijven hangen.”
Moed indrinken
De rechter veegde spitant de vloer aan met alle verklaringen. “Twee glazen wijn? Heel grote glazen dan”, zei hij tegen een vrouw met 1,63 promille in haar bloed. Of tegen een van de jongere mannen in de zaal: “Met vrienden gaan vieren dat ge papa wordt en zonder auto thuiskomen: uw zwangere vrouw was content zeker?”
“Duvels drinken voordat je je vrouw gaat ophalen om naar het kerstfeest bij de schoonouders te gaan. Moest je je moed indrinken misschien?”, klinkt het tegen de schoonzoon in kwestie. “Vierhonderd meter? Voor die afstand moet u toch geen auto nemen?”, tegen de ene. “Een vriend gaan ophalen omdat het regent? Dat komt in mijn boekje met de beste excuses”, tegen de andere.
“Dat je uw rijbewijs echt nodig hebt om je job te behouden, waarom heb je daar op 25 januari niet aan gedacht? Dat leek me een beter moment.‘I love my job’, dat was toen ver te zoeken hé. En nu is het alle hens aan dek” Politierechter Leuven
En tegen de volleybaltrainer, die na de carpool per uitzondering aan de auto was afgezet in plaats van thuis: “Ik krijg de indruk dat sporten ongezond is. Want nadien duiken ze allemaal in de alcohol en daarna komen ze bij mij terecht.”
Of tegen de zoveelste die zijn spijt betuigde: “U hebt uw lesje geleerd? U hebt in 2006 al eens 400 euro minnelijke schikking betaald wegens drinken en rijden, dat was u vergeten? Dan was het duidelijk te weinig om u het te doen onthouden.”
“I love my job”
De gevatte tussenkomsten van de rechter veroorzaakten soms wat gegrinnik in de zaal. Maar meestal heerste de stilte, omdat het publiek bijna uitsluitend bestond uit beschuldigden wiens beurt nog moest komen.
“Zo beleefd naar voren komen om mij te begroeten: hebt u daar lang voor moeten studeren voor de spiegel?” Na een verward gemompel van de beschuldigde legt de rechter uit wat hij bedoelt: “Dat moet wel ingestudeerd zijn, dacht ik toen ik uw dossier las. Voor iemand die de verbalisanten ‘kutratten’ noemt, vind ik dat je beleefd overkomt.”
Soms was de rechtszaak al na twee minuten voorbij, maar geregeld nam de politierechter zijn tijd om z’n punt te maken. “Iedereen komt hier vragen om een cursus bij Vias, want dan ontsnappen ze aan de boete”, beet hij een jongeman toe. “Ik heb het daar niet voor. Waarvoor dient anders al die sensibilisering van niet drinken en rijden die we tot vervelens toe moeten horen? Iedereen weet dat nu toch, moet je je dat echt nog eens op een cursus laten uitleggen?”
“Een vriend gaan ophalen omdat het regent? Dat komt in mijn boekje met de beste excuses” Politierechter Leuven
Iedereen die voor de rechter stond, had het onmiddellijk na het blazen al vijftien dagen zonder rijbewijs moeten stellen. Heel wat beschuldigden benadrukten hoe moeilijk dat was geweest. Ze moeten klanten bezoeken, leveringen doen, “mijn kind moet toch niet het slachtoffer worden doordat ze niet meer naar haar hobby’s kan”.
Ze vroegen via hun advocaat om die vijftien dagen rijverbod te laten volstaan, of anders de bijkomende dagen alleen tijdens het weekend te moeten verteren. Maar daar ging de rechter niet altijd op in. “Dat je uw rijbewijs echt nodig hebt om je job te behouden, moet dat jouw bekommernis zijn of de mijne? Waarom heb je daar op 25 januari niet aan gedacht? Dat leek me een beter moment. I love my job, dat was toen ver te zoeken hé. En nu is het alle hens aan dek.”
Eén opschorting
Het woordje uitleg van de beklaagde leverde soms wel aandoenlijke verhalen op. Dat van de man wiens schoonvader net die dag was overleden en die na enkele glazen bij de schoonmoeder met zijn vrouw naar huis reed, bijvoorbeeld. Of dat van de alcoholverslaafde die “nuchter was op het moment van het ongeval, maar van de stress meteen naar de fles greep”.
“Ik krijg de indruk dat sporten ongezond is. Want nadien duiken ze allemaal in de alcohol en daarna komen ze bij mij terecht” Politierechter Leuven
Meer dan een ‘...waarvan de helft met uitstel’ kregen ze er meestal niet voor in ruil. Slechts één verhaal leidde wel tot opschorting. Een vrouw vertelde hoe ze met haar vriendinnen thuis aan de wijn had gezeten, maar later in paniek nog in de auto stapte om haar zoon te gaan zoeken. Die heeft neurologische problemen en was op de loop gegaan. “Als je weet dat dat kan gebeuren, blijf je beter van de wijn af”, zei de rechter streng. “Ik verleen u de opschorting, maar denk er toch maar eens goed over na.”
De anderen hadden minder reden om begrip te verwachten. Van de 44 mannen en zes vrouwen was zij de enige die er zonder verdere straf vanaf kwam. Alle anderen deden het met minstens de minimumboete van 1.600 euro, soms deels kwijtgescholden op voorwaarde dat ze er de komende drie jaar niet opnieuw staan.
BRON: Het Nieuwsblad, vrijdag 6 juni 2025